Speciaal voor moeders van overleden kinderen, volledig in het teken van jou en je kind
Het is met elkaar delen, aandacht voor jou en je kind. Het is ook schrijvend herinneringen bewaren. Ontdekken waar je troost en kracht uit kunt halen. Het is ook werken met het silhouet van je kind op een heel eenvoudige manier, alsof je je kind weer even vast kunt houden.
Waarom speciaal voor moeders.
De ervaring leert dat er al snel niet meer gevraagd wordt hoe het met je gaat, dat de omgeving vaak niet weet of er nou wel of niet over je kind gesproken kan worden, terwijl jij als moeder er wel over wilt praten. Jouw kind is nog altijd deel van jouw leven en daar wil je aandacht aan geven. Juist daarom vind ik dat er iets speciaal voor moeders mag zijn. Om te delen, elkaar op weg te helpen, met onze kinderen dichtbij. Vaders zijn ook welkom, maar het zijn meestal de moeders die komen. Vandaar.
In deze workshop gaan we aan de slag met het bewaren en verversen van herinneringen. Je wil immers niets kwijt raken. In herinneringen zit juist dat wat je kind je heeft gebracht, je heeft nagelaten, waar je blij van wordt. Daar zit troost en kracht in om mee verder te gaan.
Waarom zou je meedoen? En waarom bij mij?
omdat ik naast schrijfcoach en beeldend kunstenaar ook zelf zo’n moeder ben. Moeder van een overleden kind en ervaren heb wat schrijven en beeldend werken voor je kan doen.
Mijn oudste zoon overleed onverwacht in de zomer van 2014. Een ongeluk. Mijn wereld stortte in. Alles was anders, niets was nog hetzelfde. Ik ging op weg, op het pad van diepe rouw. Ik heb ervaren dat wanneer je een kind verliest dit voor altijd je leven ingrijpend verandert. Het is een enorme uitdaging het leven weer te omarmen, om uiteindelijk van overleven naar leven te gaan. Het is hard werken. Mijn ervaring is dat vorm geven aan dit alles, helpend is. En autobiografisch schrijven kan dit voor je doen.
Zelf ben ik gaan schrijven omdat ik bang was dingen te vergeten. Tegen een vriendin zei ik ‘straks weet ik niet meer hoe hij uit zijn auto stapte, kon ik maar foto’s maken van de beelden in mijn hoofd’. Zij keek mij aan en zei ‘je kunt het toch aan jezelf beschrijven’. Een eyeopener. Daar had ik nooit aan gedacht en dat terwijl ik ook beeldend bezig was (en nog altijd ben).
In alle schrijfcursussen en opleidingen heb ik ervaren hoe helend dit schrijven kan zijn zonder dat je een schrijftalent hoeft te zijn. In alles schreef ik mijn overleden kind naar mij toe en daar werd ik blij van. Hij was dichtbij. Alsof hij er even was, naast me zat, alsof we weer even samen waren. Ik heb dit inmiddels ook vaak zien gebeuren bij anderen. En hoe mooi is dat!
Voor veel mensen is het verlies van een kind een nachtmerrie waarvan ze hopen er ver vandaan te kunnen blijven. Als het jou toch overkomt, merk je aan je omgeving dat ze zich geen raad weten hoe er mee om te gaan. Het verlies van een kind zet je vaak een soort van buitenspel. Je kunt niet anders dan zelf je weg zoeken en langzaamaan ontstaat er een pad dat je volgt. Je gaat uiteindelijk van overleven naar leven. Maar makkelijk is het niet. Het is eigenlijk heel hard werken en daar kun je best af en toe wat hulp bij gebruiken.
Wat zit er voor jou in:
- Aandacht voor jou en je overleden kind zonder dat iemand zegt, ‘ben je er nou nog mee bezig’.
- Je kind weer in je agenda zetten!! Alsof je een afspraak, een ontmoeting hebt met hem of haar. Reken er dus op dat ze er bij zullen zijn vanuit de dimensie waar zij nu zijn!
- Je krijgt tools in handen waar je ook thuis zelf mee verder kunt.
- Je leert hoe je op een eenvoudige manier herinneringen kunt bewaren.
- Verborgen cadeaus die in het autobiografisch schrijven zitten, het zijn de verborgen schatten die je schrijvend naar boven haalt en die je verrijken en verder brengen.
- Het vorm geven aan de verbinding met je kind, die er nog altijd is.
- Delen met elkaar.
- en tenslotte het is fijn er mee bezig te mogen zijn. Je wordt er blij van. Dat durf ik te zeggen.
Geen ingewikkelde technieken
Het is niet moeilijk, geen ingewikkelde technieken. Ik neem je bij de hand met eenvoudige oefeningen. Je hoeft er niets voor te kunnen, enkel je hart open te stellen en verder te willen. Ik leer je waar te beginnen zodat je er ook thuis mee verder kunt. Durf je het aan? Kom meedoen. Ik werk in kleine groepen van minimaal 2 deelnemers, maximaal 5 (eventueel 6) deelnemers.
Zet jezelf met jouw overleden kind weer eens samen in je agenda. Hoe fijn is dat!
Op dit moment staat er nog geen nieuwe datum gepland. Heb je interesse laat het me weten. Met een eigen groepje komen kan ook.
